دانشجوی دیروز، کار آفرین امروز

                          

با سلام آقای مهندس لطفا خود را برای خوانندگان ما معرفی نمایید.

...

طبق اطلاعات ما،شما علاوه بر این شرکت،کارخانه های دیگری از جمله کارخانه ی دوچرخه سازی هم داشته اید،وضعیت آن ها به چه شکلی است؟

...

از دیدگاه شما تعریف موفقیت چیست و چه ابزارهایی برای یک کار آفرین نیاز است؟

...

جناب آقای مهندس نقش ایده های نو در موفقیت کاری را چگونه ارزیابی می کنید؟به نظر می آید که در گذشته صرفا داشتن پشت کار برای دست یابی به موفقیت کافی بود.نظر شما چیست؟

...

آقای مهندس در بسیاری از موارد داشتن تجربه ی مدیریتی می تواند بسیار مفید باشد اما بسیاری از این افراد این امر را وظیفه ی یک مهندس مکانیک نمی دانند آیا با این نظر موافق هستید؟

...

یکی از مسائلی که برای یک فارغ التحصیل مهم است،داشتن یک الگوست تا حداقل برای رسیدن به آن تلاش کند. نظر شما چیست؟

...

با مروری اجمالی بر اخبار روزانه ی صنعت به آسانی در می یابیم که یکی از مهم ترین عوامل بروز بحران بیکاری در جامعه ی ماآشنا نبودن تعداد زیادی از فارغ التحصیلان جوان با مبانی کار آفرینی و بی تجربگی آنان در برخورد با مشکلات پیش رو است. گفت و گو با چهره های موفق در عرصه ی کار آفرینی و شناساندن این افراد و تجربیات ارزشمند آنان به فارغ التحصیلان،صنعت گران و کار آفرینان جوان کشورمان بی شک گام موثری در جهت اعتلای فرهنگ کار آفرینی محسوب می شود.در همین راستا بر آن شدیم تا عوامل موفقیت در این عرصه را در گفت و گویی با جناب آقای مهندس حکیم پور دبیر محترم کمیته ی فارغ التحصیلان دانشکده ی مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف به عنوان یک صنعت گر و کار آفرین موفق مورد بررسی قرار دهیم.  

با سلام آقای مهندس لطفا خود را برای خوانندگان ما معرفی نمایید.

من مهدی حکیم پور،ورودی سال 1347 دانشگاه صنعتی شریف و در حال حاضر دبیر کمیته ی فارغ التحصیلان دانشکده ی مهندسی مکانیک این دانشگاه هستم.در سال های اول و دو در رشته ی مهندسی برق و بعد از آن به مهندسی مکانیک تغیی رشته دادم و در سال 1352 فارغ التحصیل شدم.پس از اتمام تحصیل ، بلافاصله وارد بازار کار شدم و به همراه تعدادی از دوستان اقدام به تاسیس یک شرکت نمودم.در ابتدا کارها خوب پیش می رفت و سطح درآمد به اندازه ی کافی بود.اما می انستیم که برای تبدیل شرکت به یک مجموعه بزرگ،تجربه ی کافی نداریم.به همین خاطر تصمیم گرفتم برای کسب تجربه در یک شرکت بزرگ مشغول به کار شوم،با فعالیت در این شرکت تجربیات کافی در زمینه ی پیمانکاری را پیدا کردم و با تاسیس شرکت توسعه ی صنایع تاسیساتی ایران،مشغول کا های پیمانی شدم. 

طبق اطلاعات ما،شما علاوه بر این شرکت،کارخانه های دیگری از جمله کارخانه ی دوچرخه سازی هم داشته اید،وضعیت آن ها به چه شکلی است؟

من کارخانه های زیادی تاسیس کردم که اغلب در زمینه ی کاری خود موفق بودند،اما در برخی از آن ها با مشکلاتی مواجه شدیم.مثلا در مورد همین کارخانه ی دوچرخه سازی،شرایط بازار آن روز طوری بود که باعث توقف تولید ما شد.برای مثال،ورود بی رویه ی دوچرخه های چینی و عدم حمایت دولت از واحد تولید داخلی و پایین آمدن سطح درآمد مردم از عوامل توقف فعالیت ما بود.البته نداشتن تجربه در برخورد با این مشکلات،به مسائل دامن زد. 

از دیدگاه شما تعریف موفقیت چیست و چه ابزارهایی برای یک کار آفرین نیاز است؟

اصولا تعریف واحدی برای موفقیت نداریم.اغلب مردم پول را میزان سنجش موفقیت می دانند.اما به نظر من،در حوزه ی کار،انسان موفق کسی است که بتواند یک مجموعه یا جریان(مالی و اقتصادی)را به حرکت در آورد و تعداد زیادی از مردم جامعه از حاصل کار وی بهره مند شوند و شخص نیز از نظر مادی و معنوی از کار خود راضی باشد.در مورد موفقیت یک کار آفرین،عوامل زیادی دخیل هستند که شاید در نگاه اول بدیهی به نظر برسند.اما اگر به بررسی دلایل شکست یک مجموعه بپردازید،مسلما رد پای نا دیده گرفتن مسائلی که در ادامه ذکر خواهم کرد را در مجموعه می بینید.در ابتدا باید هدف را برای خود تعریف کنید و ببنید که از این کار چه می خواهید و چقدر حاضر هستید برای نیل به موفقیت خطر کنید.مثلا اگر فرض کنیم یکی از نمود های موفقت درآمد است،در بسیاری از مواقع برای کسب درآمد مورد نظر، نیاز به خطر کردن داریم.عامل دیگر موفقیت،اعتماد به نفس است،یعنی قبول کنیم کاری که انجام می دهیم درست است.

برای پی بردن به درستی کار،در ابتدا نیاز به مشورت داریم.اما متاسفانه در بسیاری از مواقع،مشورت باعث می شود ما کاری را که خود فکر می کنیم درست است رها کرده و کار دیگران را انجام دهیم،که علت این امر، برداشت اشتباه از مشورت است.عامل بعدی ، برنامه ریزی برای کار است که توجه به آن خود باعث تحقق سایر عوامل موفقیت از جمله ترس منطقی می شود.ترس منطقی یا همان فکر،یعنی با منطق و برنامه ریزی درست گام برداریم،در مقابل آن،ترس واهی ممکن است ایجاد شود که در بسیاری از موارد باعث برگشت به عقب یک مجموعه می شود.

 شراکت هم می تواند به موفقیت یک مجموعه کمک کند.در ایران به دلیل فرهنگ غلط فردگرایی،عمر شراکت ها کوتاه است.اما به نظر من شریک به عنوان یک تکیه گاه،در مواقعی که نیاز به کمک داریم اضطراب و نگرانی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. 

جناب آقای مهندس نقش ایده های نو در موفقیت کاری را چگونه ارزیابی می کنید؟به نظر می آید که در گذشته صرفا داشتن پشت کار برای دست یابی به موفقیت کافی بود.نظر شما چیست؟

مسلما ایده ی نو در هر زمانی برای موفقیت لازم است.در گذشته هم صاحبان ایده موفق تر بوده اند.اما سخت کوشی و پشت کار از مهم ترین عوامل موفقیت است.بسیاری از انسان ها با یک شکست،کار خود را رها کرده و نسبت به ادامه راه ناامید می شوند. برای تبدیل شدن به یک کارآفرین موفق باید تحمل شکست های اولیه را داشته باشیم و بعد از آن از نو شروع کنیم.در واقع شکست ها،راه رسیدن به موفقیت هستند زیرا با بررسی هر شکست درس های زیادی می گیریم که مسلما روشنگر راه تعالی ورشد خواهند بود. 

آقای مهندس در بسیاری از موارد داشتن تجربه ی مدیریتی می تواند بسیار مفید باشد اما بسیاری از این افراد این امر را وظیفه ی یک مهندس مکانیک نمی دانند آیا با این نظر موافق هستید؟

در بسیاری از موارد حرف شما درست است.من در هنگام تحصیل واحدهای درس مدیریت را نگذرانده ام،ولی می توانیم با انجام کارهای غیر درسی وفوق برنامه ،تا حدودی در این زمینه تجربه کسب کنیم. البته باز هم توجیه خوبی نیست،در کشور ما صاحبان سرمایه خود مدیریت مجموعه را بر عهده می گیرد واین هم،در بسیاری از موارد ،ایجاد مشکل می کند.با سپردن کار به مدیران حرفه ای ،مسلما موفقیت صاحبان سرمایه چندین برابر خواهد شد. 

یکی از مسائلی که برای یک فارغ التحصیل مهم است،داشتن یک الگوست تا حداقل برای رسیدن به آن تلاش کند. نظر شما چیست؟

صددرصد با نظر شما موافقم.با معرفی الگوی مناسب به فارغ التحصیلان،آن ها قادر خواهند بود که به خوبی نتیجه ی راهی را که طی می کنند ببینند و به احتمال زیاد نسبت به ادامه راه خوشبین گردند.البته معرفی این الگوها وظیفه ی دانشگاه است.به نظر من دانشگاه یک مدل کوچک از جامعه ی صنعتی بیرون است که می توان با آن در شرایط کار در جامعه آشنا شد،ولی تفاوت عمده ی آن با محیط بیرون،امکان تجربه ی شکست در کارها،بدون ایجاد مشکل جدی است.من به عنوان یک پیشنهاد توصیه می کنم که هر از چندگاهی با برپایی جلسات گفت وگو و آشنایی با افراد موفق در هر زمینه،الگوی مناسب را در اختیار دانشجویان قرار دهند تا آن ها با در نظر گرفتن  سیر رشد این افراد ،برای رسیدن به اهدافشان تلاش کنند. 

چرا بسیاری از دانشجویان پس از اتمام دوره ی کارشناسی،از وارد شدن به بازار کار واهمه دارند و ترجیح می دهند که مشغول ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد شوند؟آیا اعتماد کافی به دانشجویان تازه فارغ التحصیل در مقطع کارشناسی وجود دارد؟

من خودم به عنوان مدیر عامل یک شرکت،حتما از استخدام دانشجویان تازه فارغ التحصیل حمایت می کنم.به نظر من این خود دانشجویان هستند که به علت ترس یا غرور حاضر نیستند که حتی برای کسب تجربه،تحت مدیریت شخص دیگری کار کنند.اگر شما نسبت به راه خود فکر کرده باشید و بدانید که کجای راه هستید،حاضر خواهید بود برای دست یابی به هدف خود هر کاری انجام دهید.به نظر من ،اعتماد کافی به دانشجویان در هر جایی،بستگی به پیگیری خود آن ها دارد. 

جناب آقای مهندس اگر در خلال بیانات مطلبی بوده که جا افتاده،خوشحال می شویم که بشنویم.

به عنوان یک توصیه از شما می خوهم که اهداف بزرگ داشته باشید،زیرا تا فکر یزرگ در سر نداشته باشید،موفق نمی شوید.البته حواستان باشد که هدف بزرگ با رویا پردازی فرق دارد،باید دقت کرد که این هدف مانع از واقع بینی شما نشود.و همچنین سوال کردن و مشورت با فارغ التحصیلان و کار آفرینان قدیمی مطمئنا چراغ روشن گر راه شما خواهد بود.

خیلی متشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.