روی کره ماه خوابیدم و عبادت کردم!

باز آلدرین دومین انسانی که در 20 جولای 1969 چهل دقیقه بعد از نیل آرمسترانگ قدم بر روی ماه گذاشت در مصاحبه ای خواندنی خاطراتی از سفری که به ماه داشته است را مطرح کرد و گفت: احتمال سفر به مریخ از طریق قمر فوبوس تا سال 2040 وجود دارد.  

باز آلدرین 20 ژانویه 2010 وارد 80 سالگی شد. باوجود این، هنوز تمام اشتیاق و سرزندگی دوران قهرمانی گذشته خود را حفظ کرده است.

این خلبان سابق اتاقک ماهگرد ماموریت آپولو 11 که با آن در 20 جولای 1968 همراه با نیل آرمسترانگ بر روی قمر زمین فرود آمد اکنون پس از گذشت 41 سال از آن روزها و در عصری که به نظر می رسد درباره آینده اکتشافات فضایی سردرگم است ایده های روشنی دارد.

دومین انسانی که قدم بر روی ماه گذاشت مصاحبه ای خواندنی با روزنامه "لاستمپا" انجام داده است که در ادامه می خوانید:

* آیا به نظر شما با لغو برنامه بازگشت انسان به ماه، آمریکا از کشورهایی چون هند و چین عقب می ماند؟

- معتقدم که این درست است که هند و چین در راهی قرار گرفته اند که برای آنها جدید است اما این راه برای ما جدید نیست به طوری که ما اکتشافات اولیه روی ماه را دیگر به پایان رسانده ایم. اگر دوباره به آن بازگردیم، باید این کار را با هدف ایجاد یک پایگاه ثابت انجام دهیم.

* و بعد، موضوع مریخ مطرح است. "مرز جدیدی" که اوباما در آخرین سخنرانی خود درباره اکتشافات فضایی بر آن تاکید کرد. آیا به نظر شما می توان با یک گروه انسانی به آن رسید؟

- فکر می کنم بله؛ البته در سال 2040. اما سفر به مریخ یک ماموریت پیچیده است که نیاز به توسعه پرتاب انواع مختلف فضاپیماها چه از نوع فضاپیماهای باری خودکار برای حمل مواد و چه از نوع فضاپیماهای کوچکتر ویژه سفر انسان نیاز است.

* در کل اعزام به مریخ چگونه خواهد بود؟

- رسیدن مستقیم به مریخ می تواند بسیار پیچیده باشد و بنابراین فکر می کنم بسیار مهم باشد که پیش از رفتن به سیاره سرخ روی "فوبوس" یکی از قمرهای مریخ یک پایگاه ساخته شود و پس از یکسال اقامت در آنجا، فضانوردان می توانند با تضمین حداکثر امنیت به مریخ برسند. همچنین فوبوس می تواند به عنوان یک انبار مواد مورد نیاز مورد استفاده قرار گیرد.

* آیا به ارائه متدهای جدید تامین سوخت نیاز است؟

- این یک مسئله ثانوی است. مسئله اصلی تامین منابع مالی است. سپس توسعه متدی برای رسیدن به آن می تواند مورد ارزیابی قرار گیرد.

* اوباما به کمکهای خصوصی به ناسا اعتقاد بسیاری دارد. نظر شما در این مورد چیست؟

- بله. اما برای اینکه بر روی یک شاتل بین زمین و مدارهای اطراف زمین تمرکز شود. این درحالی است که ناسا به یک اکتشاف واقعی فکر کرده و بنابراین به پروژه های از قبیل سفر به ماه و مریخ و توسعه کاوشگرها می پردازد. در این بین ما ایستگاه فضایی را کامل کرده ایم و تا سال 2020 باید از پتانسیلهای بزرگ آن استفاده کنیم. این درحالی است که از سال آینده دیگر نمی توان با شاتلهای آمریکایی به ایستگاه فضایی رفت. پس چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در حقیقت باید کمی به کپسول روسی سایوز اطمینان کنیم.

* سال گذشته دنیا چهلمین سالگرد اولین سفر به ماه را جشن گرفت. این حقیقت دارد که با وجود آدرنالین، زمانی که روی ماه بودید خوابیدید؟

- بله. اما یواش یواش.

- و بعد یک آیین عبادی انجام دادید، بله؟

بله. یک آیین مذهبی مربوط به کلیسای پروستان را اجرا کردم اما به احترام سایر مذاهب این کار را خارج از ارتباطات رادیویی انجام دادم.

* خاطره ای که آن را تعریف نکرده اید...

- در راه بازگشت به زمین پس از آنکه از اتمسفر عبور کردیم، ارتباطات رادیویی ما قطع شد و شتاب منفی وزن بدن ما را 5-6 برابر افزایش داد، بالاخره رنگ آبی آسمان را دیدیم و در 7 کیلومتری زمین، بازکردن چترهای نجات را تائید کردیم. پس از فرود، حس کردن رایحه خوش دریا حس بسیار زیبایی بود چرا که پس از 8 روز ماندن در هوای مصنوعی آپولو و حس کردن بوی خاک ماه که چیزی شبیه به بوی خاکستر و زغال بود و به لباسهای فضانوردی ما حمله ور شده بود، عطر آب تائید می کرد که ما واقعا به زمین رسیده ایم و در نقطه درست قرار داریم.